Ο ηθοποιός Γιάννης Καλαντζόπουλος μιλά στο fourketa.gr για όλα!

Κύριε Καλαντζόπουλε ευχαριστούμε πάρα πολύ για την παραχώρηση της συνέντευξης στο fourketa.gr.

Θα ήθελα να μου πείτε πως ξεκίνησε όλο αυτό με την υποκριτική
ποια ήταν η Κομβική ηλικία που είπατε τώρα είμαι ηθοποιός

Όταν ήμουν 6 χρονών και ακόμα δεν πήγαινα σχολείο, είχαμε πάει
οικογενειακώς στο “Αλσος” του Γιώργου Οικονομίδη, σαν θεατές. Θυμάμαι
ότι μαγεύτηκα με το θέαμα ποικιλιών που έβλεπα για  πρώτη φορά.
Ηθοποιούς σε νούμερα επιθεώρησης, μίμους, ζογκλέρ, τραγουδιστές,
ακροβάτες, το χορευτικό ντουέτο Γιάννης Φλερύ-Λίντα Άλμα, τον ίδιο τον
Οικονομίδη που ήταν ένας πολύ λαμπερός και χαρισματικός «κομφερανσιέ»…
Αλλά το τελειωτικό χτύπημα μου το  έδωσε το δεύτερο μέρος του
προγράμματος, που ήταν τα “ταλέντα”, δηλαδή άνθρωποι που κατέφθαναν απ’
όλες τις άκρες της χώρας κυνηγώντας το όνειρο της δημοσιότητας και της
επιτυχίας, αλλά  και το βραβείο της βραδιάς που ήταν το μυθικό ποσό των 200
δραχμών! Ανάμεσα σε άλλους, ένα καλοντυμένο και κατάξανθο αγοράκι είπε
ένα σαχλό ποιηματάκι που έκανε τη ζήλεια μου να εκτιναχθεί και να οδηγήσει
τα βήματά μου μέχρι τη σκηνή, εν αγνοία των γονιών μου που έπιναν
αμέριμνοι την πορτοκαλάδα τους. Είπα ένα “κοινωνικού περιεχομένου”
ποίημα, τον “Κουρελή” του Τίμου Μωραϊτίνη, το οποίο είχα μάθει
ακούγοντας την αδελφή μου τη Μίρκα να το απαγγέλλει στην γιορτή λήξης
του σχολικού έτους -στην δευτέρα δημοτικού. Έγινε ένας απίστευτος χαμός,
πήρα τις 200 δραχμές, ο  Οικονομίδης έψαχνε να βρει τη μάνα μου για πάρει
το τηλέφωνό μας (δηλαδή του μπακάλη της γειτονιάς), ο Γιάννης Φλερύ μου
είπε μελαγχολικά “Αχ αγοράκι μου, νάξερες σε τι περιπέτεια μπαίνεις…” και 
ο σκηνοθέτης Αντρέας Λαμπρινός που έτυχε να είναι στο Κοινό με ζήτησε για
να παίξω στην πρώτη μου ταινία, “Το κορίτσι με τα παραμύθια” με τη
Βουγιουκλάκη. Δηλαδή όντως έγινα ηθοποιός από τύχη και…από ζήλεια!
Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος ήταν ο άνθρωπος που με βοήθησε να πάρω την συνειδητή
απόφαση να γίνω επαγγελματίας ηθοποιός. Ήμουνα 11-12 χρονών στις πρόβες του
“Γαλιλαίου” του Μπρεχτ και μια μέρα με φώναξε στο καμαρίνι του και  μου λέει: Τελικά τι
θες να γίνεις; Ηθοποιός ή σταρ; Δηλαδή; τον ρώτησα. Κοίτα, μου λέει, ο σταρ είναι 
κατοστάρης. Ο ηθοποιός είναι Μαραθωνοδρόμος. Μετά την πρόβα πήγα σπίτι και δήλωσα
στους γονείς μου πως δε θα ξαναπαίξω στο σινεμά και πως όταν τελειώσω το σχολείο θα
πάω σε δραματική σχολή. Βέβαια και  πριν από τον Διαμαντόπουλο, ο Μινωτής και ο Κουν
μου είχαν δείξει με τον δικό του τρόπο ο καθένας ότι το αληθινό Θέατρο είναι πολύ σοβαρή
υπόθεση και χρειάζεται ιεραποστολική αφοσίωση. Ο Μινωτής στον “Ριχάρδο Γ” όπου
έπαιζα τον μικρό Δούκα του Γιορκ, σταμάτησε την πρόβα και είπε στους ηθοποιούς: Να,
έτσι πρέπει να παίζετε: με την αθωότητα ενός παιδιού. Μετά γύρισε σε μένα και με
αυστηρό ύφος συμπλήρωσε: Αλλά εσύ μην το πάρεις επάνω σου, δεν το κάνεις εσύ, η
Φύση το κάνει. Πρόσεξε να μην την χάσεις μεγαλώνοντας. Και ο Κουν σε μια  πρόβα είπε
κάτι ανάλογο: Βλέπετε πόσο φυσικά μιλάει ο Γιαννάκης που η λογική του δεν επεμβαίνει
ακόμα στο συναίσθημα; Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι  ακόμα όταν παίζω προσπαθώ
αυτό που τότε έκανα ασυναίσθητα, να το  κάνω συνειδητά.

Είχατε συνεργασία με τους υπέροχους αείμνηστους ηθοποιούς και
καλλιτέχνης Γιώργος Οικονομίδης, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Αλέξη
Μινωτή, Κάρολο Κουν, Βασίλη Διαμαντόπουλο, Ντίνο
Δημόπουλό πείτε μας μερικά λόγια για αυτούς τους ανθρώπους
που υπήρξαν η καλλιτεχνική αφρόκρεμα της χώρας;

Έχω παίξει στο σινεμά με τον Αυλωνίτη, τον Φωτόπουλο, την Βασιλειάδου, τη
Βουγιουκλάκη, τον Αλεξανδράκη, τον Νέζερ, τον Μυράτ, την Χατζηαργύρη, τον Τζόγια, τη
Δάφνη Σκούρα… Αλλά και στο θέατρο έπαιξα από 9 χρονών με τον Μινωτή, την Παξινού,
τον Βασίλη Διαμαντόπουλο και τη Μαρία Αλκαίου, με την Κατερίνα Ανδρεάδη –την ΚΥΡΙΑ
Κατερίνα όπως ήταν γνωστή στο θεατρόφιλο κοινό, με τον Γιώργο Λαζάνη, τη Μάγια
Λυμπεροπούλου και τους άλλους μαθητές του Κουν στο Θέατρο Τέχνης, με τον Κατράκη,
την Λαμπέτη, τον Χορν… με όλους. Πιο πολύ απ’όλα θυμάμαι πως όλοι μ’αγαπούσαν, με
βοηθούσαν να μάθω τα λόγια μου, μου μάθαιναν μικρά μυστικά του επαγγέλματος!
Έσπαγαν φαίνεται και λίγο πλάκα μαζί μου γιατί μη βλέπετε τώρα που μεγάλωσα… λίγο,
άφησα μουστάκι και κάνω τον σοβαρό, τότε ήμουνα πολύ αστείος μπόμπιρας –όχι μόνο
στους ρόλους αλλά κυρίως στη ζωή. Εγώ δεν το θυμάμαι αλλά αργότερα που μεγάλωσα και
συνέχισα να συνεργάζομαι σαν επαγγελματίας με κάποιους από αυτούς τους σημαντικούς
ανθρώπους, μου θύμιζαν περιστατικά, ατάκες… μου έλεγαν πως ήμουν φοβερά
ετοιμόλογος, στα όρια της αυθάδειας καμιά φορά αλλά μου το συγχωρούσαν γιατί τα έλεγα
χαριτωμένα. Δε θα ξεχάσω ποτέ μια φορά που ο Αυλωνίτης –καταπληκτικός άνθρωπος,
ανοιχτόκαρδος και καθόλου σνομπ- μου λέει σ’ένα διάλειμμα των γυρισμάτων της
«Καφετζούς» μπροστά σε όλους, προφανώς για να σπάσουν πλάκα, «Λοιπόν Γιαννάκη,
αποφάσισα να μη σε ξαναπώ Γιαννάκη. Θα σε αποκαλώ κύριε συνάδελφε» κι έκλεισε το
μάτι στον Αλέκο Σακελλάριο. Κι εγώ ατακάρισα αμέσως: «Δε βαριέσαι… τώρα που όποιος
θέλει γίνεται ηθοποιός, όλοι συνάδελφοι είμαστε»! Αυτά το 1956. Πού νά’ξερα τι πρόκειται
να επακολουθήσει με την εμφάνιση της τηλεόρασης, όπου κυριολεκτικά όποιος θέλει
δηλώνει ηθοποιός… Γενικά, ήταν μια εποχή πιο γνήσιων, πιο αληθινών ανθρώπων,
εποχή φτώχειας αλλά και ελπίδων, εποχή με ασπρόμαυρη ζωή αλλά με πολύχρωμα
όνειρα.

Όταν ήσασταν μικρός σας είχανε χαρακτηρίσει ως παιδί Θαύμα
αυτό σας επηρέασε ψυχολογικά αισθανόσασταν οτι χάσατε την
παιδική ηλικία με την δουλειά;

Το να είσαι παιδί-ηθοποιός είναι ταυτόχρονα πολύ διασκεδαστικό και  πολύ
κουραστικό. Να παίζεις μπάλα με τους συμμαθητές σου και να σου φωνάζουν “Εδώ
ρε ‘θοποιέ… δώσε πάσα”. Ή να σου λέει ο καφετζής “Ορίστε το υποβρύχιό σας κύριε
Γιαννάκη”. Ή να θέλεις να σκεφτείς το ρόλο σου μέσα στο λεωφορείο και να μη σε
αφήνουν τα αυτόγραφα! Διασκεδαστικό, κουραστικό, αλλά κυρίως είναι πολύ
επικίνδυνο. Αν δεν είχα τόσο προσεκτικούς και ευαίσθητους γονείς, μπορεί και να
είχα καβαλήσει το καλάμι και τώρα να έτρεχα στους ψυχαναλυτές.

Έχετε διατελέσει και πρόεδρος του ΣΕΗ (1990-92) Θα ήθελα να
μου πείτε την άποψη σας για τους ηθοποιούς Φιλιππίδη,
Λιγνάδη,Κιμούλη;

Έχω καταδικάσει επανειλημμένα κάθε είδους κακοποιητική
συμπεριφορά. Όχι τώρα που το θέμα έγινε viral, αλλά και όταν
κανένας δε μιλούσε γι’ αυτά τα πράγματα. Έχω τσακωθεί κι έχω
χάσει δουλειές, έχω αρνηθεί να συνεργαστώ με ανθρώπους που επί
χούντας κατέδιδαν αριστερούς ηθοποιούς στην Ασφάλεια –γιατί τότε υπήρχαν και αυτά και όχι μόνο οι σεξουαλικές
παρενοχλήσεις. Για τους συγκεκριμένους που με ρωτάτε, δεν
θεωρώ σωστό να πω κάτι πριν την οριστική και τελεσίδικη
απόφαση της δικαιοσύνης. Είμαι υπέρ των θυμάτων, καταδικάζω
απερίφραστα τις πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται, και αν
επιβεβαιωθούν αυτές οι πράξεις θα καταδικάσω και αυτούς. Μέχρι
τότε, καλύτερα να σωπαίνουμε. Ιδίως εκείνοι που μέχρι χθες τους
έπλεκαν το εγκώμιο και τους έγλειφαν.

Έχετε ένα μεγάλο συγγραφικό έργο πείτε μας αν θα γράψετε κι
αλλά έργα;

Δεν ξέρω. Δεν προγραμματίζω ποτέ τι και πότε θα γράψω. Όποτε
κάποιο θέμα με καίει τόσο που δε μπορώ να το κρατήσω άλλο
μέσα μου, το γράφω.

Όσο περνάν τα χρόνια ο Γιάννης μετανιώνει για κάποια πράγματα
που έχει κάνει τη ζωή του;

Όχι, δεν έχω κάτι για το οποίο να ντρέπομαι. Λάθη πολλά, κυρίως
στην προσωπική μου ζωή, αλλά τέτοια κάνουμε όλοι και δεν
αφορούν κανέναν. Δεν έχω βλάψει κάποιον.

Μιλήστε μας λίγο και για τις μεταγλώττισης που κάνετε η φωνή
σας δανείζει πολλά παιδικά έργα που μεγαλώσαμε με αυτά;

Ένα διάστημα ζούσα κυρίως από την μεταγλώττιση, γιατί το
Θέατρο όπως το έκανα εγώ, όχι μόνο δεν μου έδωσε χρήματα αλλά
ό,τι έβγαζα από τις μεταγλωττίσεις το ξόδευα για να κάνω ωραίες
παραστάσεις. Μερικές ήταν και καλές, όπως οι Φλίνστοουνς, το
Ντάρκγουινγκ Ντακ, το Καρουζέλ κ.ά.

Το φετινό καλοκαίρι ανακοινώσατε ότι θα αποχωρήσετε από την
ενεργό δράση γιατί φοβάσαι την φθορά του χρόνου και ότι δεν
μπορείτε να αποδώσετε σωστά τους ρόλους που σας ανατίθενται
πιστεύετε ότι πρέπει ηθοποιοί να αποχωρούν από το θεατρικό
σανίδι ή να πεθαίνουν πάνω σ’ αυτό;

Δεν είπα ακριβώς αυτό. Ευτυχώς είμαι ακόμα σε πολύ καλή
φυσική κατάσταση. Θέλω όμως να σταματήσω τώρα και να με
θυμούνται έτσι. Δε θέλω ούτε να πεθάνω πάνω στο σανίδι, ούτε να
κάνω τους συναδέλφους μου να… πεθαίνουν από αγωνία αν θα πω
την επόμενη ατάκα μου.

Είστε πολιτικοποιημένος; Εάν κάποιο πολιτικό  κόμμα σας
πρότεινε να ασχοληθείτε με το υπουργείο πολιτισμού θα κάνατε το
βήμα η πιστεύετε ότι οι πολιτικοί έχουνε μεγάλη διαφθορά κι θα
σας αλλοτρίωνε σαν προσωπικότητα ;

Κανένα κόμμα δεν θα μου πρότεινε κάτι τέτοιο, γιατί τα κόμματα
που κυβερνούν και μοιράζουν υπουργεία εγώ, ως γνωστόν, δεν τα
ψηφίζω. Και όχι, γενικά η πολιτική δεν είναι σύμφυτη με την
διαφθορά. Η συγκεκριμένη πολιτική που διαιωνίζει την αδικία και
την εκμετάλλευση είναι φυσικό να είναι διεφθαρμένη.

Αν ήσασταν εποχή ποια εποχή θα ήσασταν;
Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας.

Δεν ξέρω. Θα ήθελα να είμαι μια καλοκαιρινή μέρα του χειμώνα.

Μίλησε μας λίγο για την χώρα των πουλιών που το βιβλίο σας
γίνεται θεατρική παράσταση υπό την δική σας σκηνοθετική
μπαγκέτα το θέατρο Κνωσσός ;

Πρόκειται για μια διασκευή μου στην πιο ποιητική κωμωδία του
Αριστοφάνη, τους «Όρνιθες», που μιλάει για το πιο παλιό και το
πιο ευγενικό όραμα του Ανθρώπου: Να ξεπεράσει τον εαυτό του
και να πετάξει πάνω από τα στραβά κι ανάποδα του κόσμου μας.
Είναι μια παράσταση για παιδιά και… έξυπνους μεγάλους όπως
συνηθίζω να λέω.

Κάντε μια ερώτηση μόνο σας στον εαυτό σας;

Τι είχες Γιάννη;

Αυτή την περίοδο αισθάνεται ευτυχισμένος; Πώς ορίζεται την
ευτυχία;

Αισθάνομαι πλήρης. Και αυτό το συναίσθημα είναι ό,τι πιο
κοντινό στην Ευτυχία.

Κάντε μας μία ευχή για το  fourketa.gr

Να συνεχίσετε να ρωτάτε.

Ένα μικρο βιογραφικό του Γιάννη Καλατζόπουλου

Ο Γιάννης Καλατζόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Από μικρός στον κινηματογράφο, στο θέατρο για παιδιά και στο ραδιόφωνο, έγινε γνωστός ως “παιδί-θαύμα”, Διετέλεσε πρόεδρος του ΣΕΗ (1990-92), διευθυντής στο Παιδικό Στέκι του Εθνικού Θεάτρου (2004), πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου για τα Παιδιά και τους Νέους και της Eπιτροπής του ΥΠΠΟ για τα Kρατικά Bραβεία παιδικού θεατρικού έργου. Έχει διασκευάσει και ανεβάσει για το παιδικό κοινό έργα του Αριστοφάνη, του Σαίξπηρ, του Μολιέρου, του Ίψεν, του Λόρκα κ.ά. Έχει εκδώσει “Τα ρούχα του βασιλιά” από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

8/10/2022

Απο Βασιλική Δρακοπούλου