Συνέντευξη στην Θαλασσινή Βοσταντζόγλου: “Νιώθω πιο ώριμη από ποτέ”

H Θαλασσινή Βοσταντζόγλου είναι ηθοποιός ανήκει στην νεα γενια ηθοποιών που θα μας δώσουν πολλά στο μέλλον. Εξαιρετικά εντυπωσιακή γυναίκα σχεδόν 2 μετρα με μακρια μαλλιά και γαλάζια ματιά το μόνο σίγουρο ειναι ότι δεν σταματάς να την κοιτάς ,ειναι ένα κραμα και παιδί δυο ωραίων ανθρώπων και ηθοποιών της Δήμητρας Παπαδήμα και του Γιάννη Μπουσταντζογλου.

Αυτή την περίοδο ειναι πρωταγωνίστρια στην σειρά “Γλυκάνισος” στον SKAI και ειναι βοήθος σκηνοθέτη στο θεατρικό έργο “ΡΙΣΚΟ” που παίζεται στο θέατρο OLVIO Theatre.

Καλησπέρα Θαλασσινή και ευχαριστούμε για την παραχωρήσει της συνέντευξης στο fourketa.gr

1. Ποια ήταν η κομβική ηλικία ή στιγμή που είπες τώρα θα γίνω ηθοποιός;

Δεν ήμουν από τα παιδιά που από πολύ μικρή ηλικία ονειρευόντουσαν να παίξουν. Μάλλον επειδή το είχα μες στο σπίτι ήμουν σχετικά αντιδραστική με αυτό. Γύρω στα 20 και ενώ ήμουν σε μια άλλη σχολή, κατάλαβα ότι δεν ήξερα τι θα κάνω στη ζωή μου, είπα να δοκιμάσω κι αυτό. Τελικά ήταν το μόνο πράγμα που με ενδιαφέρει και έβαλα στόχο.

2. Πιστεύεις ότι ένας ηθοποιός πρέπει να είναι τελειόφοιτος δραματικής σχολής ή το ταλέντο υπερισχύει τα πάντα;

Πιστεύω ότι τα δύο συνυπάρχουν. Τίποτα δε γίνεται μόνο με ταλέντο. Και θεωρώ και όσους το πιστεύουν, σχετικά σνομπ. Δεν είμαι υπέρ του τρόπου πολλές φορές με τον οποίο λειτουργούν οι δραματικές σχολές, όμως όπως και να έχει, κάτι παίρνεις, σε βάζει σε μία ατμόσφαιρα Που ίσως όταν είσαι εκεί σου φαίνεται κάπως παλιομοδίτικη, τελικά όμως καταλαβαίνω ότι χρειάζεται κι αυτή να μάθεις να την εκτιμάς. Ασχέτως αν θα την επιλέξεις την μετέπειτα πορεία σου.

3. Στα καιρό της κρίσης οι ηθοποιοί όπως κι άλλοι κλάδοι εργασίας περνάνε πολύ δύσκολα έχει χρειαστεί να κανείς άλλο επάγγελμα για επιβίωση;

Όσο ήμουν στη σχολή δούλευα service σε ένα μαγαζί, καφέ, το οποίο τύχαινε να είναι και δίπλα σε ένα θέατρο. Από τότε που τελείωσα, τα πράγματα έχουνε πάει ευτυχώς αρκετά καλά και δεν έχει χρειαστεί προς το παρόν να δουλέψω σε κάτι άλλο. 

4. Η περίοδος του εγκλεισμού λόγω Covid19 πως σε βρήκε; Δυσκολεύτηκες να προσαρμοστείς με την τότε συνθήκη; 

Υπέφερα, αλλά ωρίμασα. 

5. Πες μας αγαπημένη ταινία και τρεις αγαπημένους ηθοποιους που θαυμάζεις παγκόσμιος;

Ποτέ δεν μπορούσα να επιλέξω μία ταινία, από μικρή μου άρεσε πολύ το ρέκβιεμ για ένα όνειρο, το midnight in Paris, το Malcolm and Marie. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω δει όσες ταινίες θα ήθελα να έχω δει.

Αγαπω βαθιά τους Άγγλους ηθοποιούς

Ο αγαπημένος μου ηθοποιος όμως μακράν είναι ο Benedict Cumberbatch. Ο Ρόμπερτ Ντε νιρο, όλο το the crown, η Anya Taylor Joy… Μπορώ να συνεχίσω μέρες, ενθουσιάζομαι πολύ που υπάρχουν τόσοι να θαυμάσω.

6. Κίνημα me too. Εσυ έχεις δεχτεί περίεργες συμπεριφορές από πρόσωπα του χώρου; Κι τι θα έκανες αν σου συνέβαινε ένα τέτοιο γεγονός;

Είμαι φοβερά ευτυχής που ζω στην εποχή του me too. Που επιτέλους επέρχεται μια δικαίωση. Δεν είχα ποτέ κάποιο φοβερό περιστατικό εγώ προσωπικά. Σε περίπτωση που μου συνέβαινε κάτι τέτοιο μπορώ μόνο να ελπίζω ότι θα έβρισκα το κουράγιο να το καταγγείλω. Δεν χωράει τίποτα άλλο να πούμε. Και δεν υπάρχει χώρος άλλος για οποιαδήποτε δικαιολογία. Αρκετά με το χώρο που δώσαμε στους θύτες. Ήρθε καιρός, χώρο να έχουν μόνο τα θύματα. 

7. Αν σου έλεγα να επιλέξεις αποκλειστικά μια εποχή ποια θα διάλεγες; χειμώνα ,καλοκαίρι άνοιξη ή φθινόπωρο;

Χειμώνα 100% τοις 100% και για πάντα. Και μετά, μάλλον άνοιξη. 

8. Σε 10 χρόνια από τώρα το 2032 πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου; Επαγγελματικά κι Προσωπικά; 

Δεν τον φαντάζομαι. Λόγω διαφόρων πραγμάτων ένιωσα ότι τον τελευταίο χρόνο έχω μεγαλώσει ήδη 10 χρόνια. Δεν μπορώ να με μεγαλώσω κι άλλο στο μυαλό μου ούτε καν για να φανταστώ τα καλά που μπορεί να συμβούν. Το μόνο στο οποίο ελπίζω, είναι οι άνθρωποι. Να είναι γύρω, άνθρωποι, που αξίζουν να είναι γύρω.

9. Έχοντας παππού τον Μέντη Μποσταντζόγλου (Μποστ) με ένα τόσο μεγάλο συγγραφικό έργο (Μήδεια , Φαύστα κτλ) που έργα του έχουν τεράστια επιτυχία μέχρι κι σήμερα θέλω να μου πεις αν καταλαβαίνεις την «αξία» του παππού; Κι κάτι αδιάκριτο τα δικαιώματα των γραπτών του ποιος τα διαχωρίζεται κι αν είναι πολλά τα χρήματα ;

Την αξία του παππού, νομίζω ότι καταλαβαίνω από μωρό, με συγκινει σε βαθμό αδιανόητο και είναι πολλές φορές που λυπάμαι πραγματικά που δεν τον έχω γνωρίσει. Έχω την τύχη βέβαια να έχω ένα πατέρα, όποιος κουβαλάει τόσο βαθιά αυτή την καθαρότητα, που είναι σα να έχω γνωρίσει τον παππού και όλη του την τέχνη μαζί. Τα δικαιώματα των έργων του τα διαχειρίζεται ο πατέρας μου ο αδερφός μου και εγώ, και τα χρήματα είναι πάντα ανάλογα με τους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν το έργο κάθε φορά.

10. Εμείς οι απ έξω βλέπουμε ότι έχεις μπαμπά τον Γιάννη Μποσταντζόγλου κι μαμά την Δήμητρα Παπαδήμα δυο διάσημα πρόσωπα με μεγάλη καριέρα, σαν γονείς πως ήταν; Τους είχες κοντά σου ή ήταν στην γύρα για εύρεση ρόλων κτλ;

Έχω ξαναπεί κάποια άλλη στιγμή ότι ήταν μεγάλη τύχη γιατί τους γονείς μου τους θαύμαζα και τους θαυμάζω. Πρώτα τους ανθρώπους και μετά ως ηθο-ποιους. Και η παύλα ανάμεσα δεν είναι καθόλου τυχαία. Νομίζω ότι είναι μεγάλη ευτυχία ένα παιδί να μεγαλώνει όπως μεγάλωσα εγώ. Ήταν και είναι πάντα κοντά μου, ο καθένας με τον τρόπο του, αλλά κοντά μου.

11. Τόσα χρόνια στον χώρο της ηθοποιίας έχεις να μας πες κάποιο αστείο ευτράπελο από την δουλειά;

Το τόσα χρόνια μου φαίνεται λίγο αστείο! Έχω τελειώσει την σχολή δύο χρόνια. Δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο αστείο ευτράπελο να πω. Είμαι χαρούμενη γιατί ως τώρα όπου έχω υπάρξει επαγγελματικά υπάρχει και χιούμορ.

12. Πέρσι «42 βαθμοί Κελσίου» και φέτος «Γλυκάνισος» πες μας τις εντυπώσεις από τα τηλεοπτικά πλατό; 

Χαρά, κούραση, δουλειά, τριβή, και ευτυχώς, ωραίοι άνθρωποι.

13. Θέλω να μου πεις το φλέγον θέμα που ταλανίζει όλους τους ηθοποιούς τελευταία, ότι 3 χρόνια σπουδών σε δραματική σχολή το Υπουργείο Πολιτισμού σας έκαναν ΔΕ κι σας υπολογίζουν σαν αποφοίτους λυκείου, πες μας την δίκη σου άποψη; 

Νομίζω πλέον δεν έχω λόγια. Είμαι ένας αρκετά νευρικός άνθρωπος και πολλές φορές λόγω αυτού αποφεύγω να εκφραστώ, γιατί με παίρνει η μπάλα και μπορεί να μιλήσω άσχημα ή πολύ απότομα. Είναι ντροπή, σε μία χώρα να μην στηρίζεται, να μη λαμβάνεται υπόψη, να μην αγαπιέται, ο κλάδος που ο μόνος στόχος της δουλειάς του, είναι να κάνει τον κόσμο, να αντέχει, να προχωράει, να εκφράζεται και να αγαπά. Φυσικά μιλώ και για αυτή την απόφαση, που απαξιώνει πλήρως το επάγγελμα μας, μετά από χρήματα, ατέλειωτες ώρες στις σχολές και απίστευτη ψυχική πρώτα και σωματική καταπόνηση. 

14.  Δώσε μια ευχή για το fourketa.gr ;

Εύχομαι να προχωράμε, με το δίκιο κι επιτέλους με αλήθεια, γιατί μπουχτίσαμε με όλα τα αλλά.

Απο την Βασιλική Δρακοπούλου 24/12/2022